EMDR bij Fobieën
Waar het de behandeling van specifieke angsten of fobieën betreft moet een onderscheid worden gemaakt tussen fobieën met een traumatische ontstaansgeschiedenis (ook wel 'traumagerelateerde' fobieën genoemd) en fobieën zonder traumatische achtergrond. Een typisch kenmerk van een traumagerelateerde fobie is dat als aan deze situatie wordt teruggedacht de herinnering nog steeds sterke emotionele reacties oproept. Voor wat betreft de behandeling van fobieën met een duidelijk conditionerende ervaring laat onderzoek zien dat EMDR een effectieve en vooral efficiënte behandelvorm is (De Jongh, Van den Oord & Ten Broeke, 2002; voor het downloaden van de PDF-file, klik hier). Denk bijvoorbeeld aan vliegangst vanwege een nare gebeurtenis (turbulentie) in een vliegtuig, vogelangst vanwege een jeugdherinnering, hondenangst na ooit gebeten te zijn, hoogtevrees na een keer bijna gevallen te zijn.
Voor angsten en fobieën zonder traumatische achtergrond geldt doorgaans dat de angst geleidelijk is ontstaan of dat de cliënt zich wel kan herinneren wanneer de eerste keer was dat de angst zich manifesteerde, maar dat de herinnering daaraan geen affectieve reacties oproept. In principe is EMDR niet, of zeker niet in de eerste plaats, geïndiceerd indien het gaat om een fobie zonder een duidelijke conditionerende ervaring, die aan het ontstaan van deze fobie ten grondslag ligt. De behandeling van voorkeur is dan gedragstherapie in de vorm van exposure in vivo. Bij de trauma-gerelateerde fobieën wordt verondersteld dat confrontatie met de fobische stimulus onder andere activering van de traumatische herinnering tot gevolg heeft, hetgeen angst en vermijdingsreacties in stand houdt.